SMILE IS THE BEST MASK

Deszczowe dni są najgorsze. Wszystko jest takie szare i budzisz się z myślą, że boli Cię serce. Czujesz się jak niepotrzebny element prostej układanki. Wdychasz pustkę, która przechodzi przez większą pustkę i wydychasz największą pustkę. Pewnie nikt, kto nigdy nie czuł się tak jak ja teraz, tego nie zrozumie.

Każda dzisiejsza myśl powoduje, że płaczę razem z niebem. Zawalił mnie się świat, o który tak bardzo walczyłam. Moje starania poszły na nic, czyjeś zdrowie nawaliło, Ty odszedłeś, a moje zmartwienie z godziny na godzinę się pogłębia. Przeraża mnie, że TO stało się tak naturalne. Nie powinno tak być, ale wiem, że jestem w tej sprawie bezradna. Nie ma sposobu, w który mogłabym pomóc. Nie chcę ciągle prawić kazań, skoro jedyna odpowiedź jaką dostaje to "wiem". A ja wiem tyle, że moje słowa są rzucane na wiatr i mówisz to tylko, abym odpuściła. Jakoś nie mogę sobie z tym poradzić.

Mało tego. W tym całym zamieszaniu, wśród problemów rodzinnych, kłopotów w szkole, przy ogromnym zmartwieniu - wciąż jesteś moim utrapieniem. Rano, w południe, po południu, wieczorem, w nocy... i tak w kółko. Nienawidzę cały czas czuć smaku samotności. Powinnam nauczyć się traktować zamknięte etapy mojego życia jako nagrodę, aby móc zacząć kolejne, lepsze. Ale jak mogę to zrobić, skoro obdarzyłeś mnie dzisiaj tak delikatnym, szczerym uśmiechem, że nie mogę wymazać tego obrazu z mojej głowy. Dostałeś się pod moją skórę i możesz kontrolować moje zachowanie, ale jedno jest pewne - przysięgam, nie zakocham się. Nie mogę i nie chcę. Wiem co za tym idzie. Kurwa, a tak bardzo mi zależy..

Jeżeli jeszcze raz dostanę tak po dupie to chyba naprawdę umrę.